De terugreis die op rolletjes liep of toch niet...

Vandaag 29 juli is Ruben jarig. Niet erg handig van ons om op deze dag terug te vliegen maar dat kwam bij het boeken van de reis zo uit. Om 4 uur 's maandagmorgen gaat de wekker. We willen met de shuttle van half vijf naar het vliegveld dus we moeten eruit. De nacht was veel te kort en vooral de meiden mopperen erop los. Het inchecken bij Los Angeles Airport (LAX) gaat wonderwel erg snel. Voordat we het weten, hebben we de koffers afgegeven en boarding passes voor beide vluchten gekregen (op dezelfde tijd!). Eerst maar eens ontbijten en hier nemen we even rustig de tijd om Ruben zijn cadeautje te geven. Het is voor hem natuurlijk wel een beetje een rare leuke verjaardag. Doordat de check-in zo snel ging, kunnen we nog wat winkelen. Er is nog niet veel open maar toch vinden we een leuke fotolijst met tekst die we meenemen. We kunnen rond 7.20 uur boarden. Rond 7 uur zitten we klaar bij de juiste gate. De kids zitten leuk met zijn 4-en op een rijtje en Henriette wil hiervan nog een leuke foto maken. Toch...? "Jan heb jij de Ipad.." "Nee, die heb jij..!". En oh ja in de winkel bij het afrekenen had Henriette de Ipad met alle foto's van de vakantie in de hand. Dus toen maar een sprintje (1,5 km of zo) trekken naar deze winkel. Met het hart in de keel komt Henriette aan bij het winkeltje en gelukkig hij ligt achter de counter. Pfff... Dat is inmiddels de 4e of was het de 5e keer dat we geluk hebben met onze spullen deze vakantie. De vlucht naar Chicago verloopt prima en ook de overstap is erg gemakkelijk en relaxed (in tegenstelling tot de heenreis). Met Lufthansa reizen we verder naar Düsseldorf. Gelukkig slapen de kids wat maar dat wil ons niet erg lukken. Keurig op tijd landen we in Düsseldorf en dan voelt het toch wel fijn om weer in Europa te zijn. Onze shuttle naar de parkeerplaats staat al klaar en we zeggen nog: "dat gaat erg vlot....." En dat hadden we niet moeten zeggen....! We hebben gebruik gemaakt van een airportshuttle gezocht op internet. Het lijkt een keurig bedrijf waar vele Duitsers en Nederlanders gebruik van maken. Maar als we op het parkeerterrein alleen onze auto klaar zien staan, krijgen we al een onderbuik gevoel. Een medewerker van het bedrijf laat quasi grappig vallen dat de auto van Hasker en Inêz "geklaut ist"...ha ha. Maar dan blijkt dat er daadwerkelijk iets aan de hand is. De velgen van hun auto zijn gestolen. Tja dat moet toch op te lossen te zijn. Maar die velgen zitten vast aan de banden en die zijn ook weg... Oei!!! Hasker wil eerst zijn auto zien. Deze staat nog op het "grote" parkeerterrein elders in de stad. Jan gaat mee en de anderen blijven achter. Het "grote" parkeerterrein blijkt een stuk veld te zijn ergens in een buitengebied waarop heel veel auto's staan maar ook veel auto's met inbraakschade. De kriminalpolizei wordt erbij gehaald. Hasker en Inêz besluiten de ANWB in te schakelen en vervangend vervoer te regelen en te zorgen dat hun auto naar Nederland gebracht wordt. Van de eigenaar van de airport parking hoeven ze niet veel te verwachten. Bahh wat een vervelend eind van zo'n leuke vakantie. Als alles geregeld is, gaan wij toch maar op weg naar Nederland. Het voelt erg naar om Hasker, Inêz, Charlotte en Ruben achter te laten. De kids nemen innig afscheid van elkaar met hier en daar een traantje. Eenmaal op pad vallen Danique en Pascale direct in slaap in de auto. Zelfs een stop bij Vd Valk in Emmen krijgt Pascale niet echt wakker en dus een kopje soep en direct door. Rond half twee thuis zetten we haar onder de douche. Als het dan boven erg lang stil blijft, vinden we haar slapend met Maupie (de poes) op haar bed. We laten het maar zo. We zien wel hoe we het tijdverschil gaan ervaring. Hasker en Inêz blijken later nogal erg lang te hebben moeten wachten in Düsseldorf. Wat een dag voor hen, we leven met ze mee. We hebben met elkaar een paar geweldige weken achter de rug. Vanaf morgen duiken we helaas allemaal weer in ons eigen leventje.....X